Να είμαστε ξεκάθαροι. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει τη δυνατότητα να παράγει σπουδαίους παίκτες με το τσουβάλι. Μικρή χώρα είμαστε, οι περισσότερες ακαδημίες λειτουργούν πρόχειρα και περιστασιακά, αποικίες δεν υπάρχουν. Άρα, το να βγάζουμε παίκτες κλάσης δεν είναι το πιθανότερο. Το σημειώνω και κρατήστε το γιατί θα επανέλθω στο τέλος του κειμένου.
Η Εθνική μας κόντρα στο Βέλγιο εμφανίστηκε σαν κανονική ομάδα. Με τον Φαντ Σιπ στον πάγκο η κανονικότητα είναι εξαίρεση. Όλο και κάτι βρίσκει ο Ολλανδός τεχνικός για να τον συζητάμε και να απορούμε. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι έβαλε την Εθνική τακτοποιημένη στο γήπεδο.
Έβλεπες και καταλάβαινες τι θέλει να παίξει και τι να πετύχει. Ίσως κάποιοι να ξαφνιάστηκαν με την επιλογή του να παίξει με δυο μπακ στην αριστερή [πλευρά. Εκ πρώτης όψεως μπορεί να είναι έτσι. Ωστόσο πρόκειται για τον Τσιμίκα και τον Γιαννούλη. Παίκτες που ξεχειλίζουν από ποιότητα και δεν υπάρχει η πολυτέλεια να μην αξιοποιούνται.
Λύση πολλές φορές προτιμότερη από το να παίζει αριστερά μπροστά ένα καθαρό δεκάρι όπως ο Μάνταλος και ο Φορτούνης. Το να παίζει αριστερά είναι αριστεροπόδαρος συνιστά εξορθολογισμό για τα μέτρα του Φάντ Σιπ. Άλλωστε από την αρχή ήταν καθαρό ότι η Εθνική μας θα επιχειρούσε να μικρύνει το γήπεδο και να μην επιτρέψει στους Βέλγους να τρέξουν και να ξεφύγουν.
Ο Γιαννούλης το έκανε αυτό όπως το έκανε και ο Μασούρας από τα δεξιά. Μια παρατήρηση σε αυτό το σημείο. Όταν θέλει σαν μικρύνει τος γήπεδο για τον αντίπαλο τότε χρησιμοποιείς τον Γιώργο Μασούρα. Κι αυτό γιατί τρέχει ακατάπαυστα, μαρκάρει με συνέπεια και αποτελεσματικότητα μπακ και ξέρει να τρυπώνει στην αντίπαλη περιοχή δημιουργώντας ή ευρισκόμενος σε θέση να σκοράρει. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εξτρέμ του Ολυμπιακού ήταν μέσα και στις τρεις φάσεις για γκολ που δημιούργησε η Εθνική.
Ο Μπουχαλάκης και ο Γαλανόπουλος έκαναν την δουλειά που έπρεπε πίσω από τον Μπακασέτα και ο Τζαβέλας σε ένα ακόμα καλό παιχνίδι με το εθνόσημο έδινε πετυχημένα τις μάχες και έβαλε το γκολ της ισοφάρισης. Στο πλαίσιο του ορθολογισμού εντάσσεται η χρησιμοποίηση του Θανάση Ανδρούτσου στα δεξιά της άμυνας. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος δεξιός μπακ που είχε ποτέ διαθέσιμο η Εθνική Ομάδα είναι όμως ο καλύτερος από όσους υπάρχουν τώρα.
Αυτή η Εθνική Ομάδα έπαιξε με το ελλιπές Βέλγιο όσο καλύτερα θα μπορούσε να γίνει. Για να παίξει καλύτερα χρειαζόταν να έχει όχι καλύτερη διάταξη, καλύτερο σύστημα αλλά μεγαλύτερη ποιότητα. Κι αυτή την ποιότητα την διαθέτουν οι παίκτες που για διάφορους λόγους έλειπαν. Είναι έργο του Φαντ Σιπ και πρωτίστως πια του Θοδωρή Ζαγοράκη οι παίκτες αυτοί να επιστρέψουν και να βοηθήσουν. Δεν φαντάζομαι να θέλετε κι ονόματα…