Δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι ψηφοφόρος στις φετινές αμερικανικές εκλογές.

Αθλητική δραστηριότητα δεν υπάρχει ιδιαίτερη, τώρα μην περιμένετε να ασχοληθώ με το φιλικό της Εθνικής Ελλάδας στην Αυστρία, για το ντέρμπι του μπάσκετ θα τα πούμε αύριο, οπότε είπα να ασχοληθώ με το κακό που επιφύλαξε η μοίρα στους Αμερικάνους ψηφοφόρους στις προσεχείς εκλογές του Νοεμβρίου. Πραγματικά, δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι ψηφοφόρος στις φετινές αμερικανικές εκλογές. Πρώτον, γιατί από άποψη δεν μου αρέσει το λευκό, οπότε θα αναγκαζόμουν να διαλέξω έναν από τους δύο. Δεύτερον, γιατί μετά την διακωμώδηση του πρόσφατου debate από τον Μπάλντουιν ως Τραμπ και τον Κάρει ως Μπάιντεν έχω αρχίσει να πιστεύω, ότι θα ήταν προτιμότερο να ήταν αυτοί οι πραγματικοί υποψήφιοι. Τρίτον, γιατί τρέμω στην ιδέα ότι το κουμπί με τα πυρηνικά και οι τύχες της μεγαλύτερης δύναμης του κόσμου θα είναι στα χέρια είτε ενός ανθρώπου αρκετά προχωρημένης ηλικίας, βλέπε Μπάιντεν, ή στα χέρια ενός λίγο νεαρότερου, αλλά πρωταγωνιστή πολιτικής επιθεώρησης.

Ντόναλντ Τραμπ, τι να πει κανείς τώρα εδώ; Ήταν ένας πλούσιος, εκκεντρικός τύπος, ενίοτε συμπαθής στα περάσματά του από διάφορες χολιγουντιανές ταινίες, που εν μία νυκτί αποφάσισε να πάρει την Προεδρία. Το πέτυχε γιατί όπως λέει και ένα αμερικανικό αστείο ή γνωμικό “When I win the lottery, I will buy the presidency”. Οι πολίτες της Αμερικής σεβόμενοι την παράδοση που δημιούργησαν οι κωμωδίες των μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο, αποφάσισαν μετά από έναν από τους καλύτερους Προέδρους που είχαν ποτέ, τον Μπαράκ Ομπάμα, να κάνουν μια φάρσα στον εαυτό τους, στέλνοντας τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από την περίοδο της Προεδρίας του; Τις μεγάλες συγκεντρώσεις και αντιδράσεις των πολιτών στην έξαρση της ρατσιστικής αστυνομικής βίας; Την αντίδρασή του στο αρχικό άκουσμα της πανδημίας του κορονοϊού; Τις ιατρικές του συμβουλές περί χλωρίνης, ικανές να στείλουν στο νοσοκομείο εκατοντάδες συμπολίτες του; Την πρόσφατη περιπέτειά του με τον κορονοϊό, ο χειρισμός της οποίας μπορεί να χαρακτηριστεί το λιγότερο επικίνδυνος; Την διάλυση του Obama Care, του προγράμματος δηλαδή που έδινε σε μία χώρα με πολλούς ανασφάλιστους τη δυνατότητα περίθαλψης; O Τραμπ είναι μία περίπτωση που ελπίζω να αποτελέσει παρελθόν, μετά τις προσείς εκλογές. Το κακό είναι ότι και ο Τζο Μπάιντεν, που βρίσκεται απέναντι δεν μπορεί να είναι τίποτα περισσότερο από μία λύση ανάγκης για τον αμερικανικό λαό και για την ανθρωπότητα.

My fellow americans….κουράγιο!