Ο Νίκος Κορομηλάς αποτελεί -εδώ και λίγες ώρες- παρελθόν από την ΑΕΚ. Ο πρώην φροντιστής στην ομάδα βίωνε τη καθημερινότητα για τριάντα συναπτά έτη. Πολλοί ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την «κιτρινόμαυρη» έχουν κατά καιρούς πει τα καλύτερα λόγια για τον «Μήτσι». Ένας από αυτούς είναι και ο Βασίλης Τσιάρτας. Ο πρώην παίκτης από την Νάουσα, μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο facebook, ευχαρίστησε τον Κορομηλά.
H ανάρτηση του Τσιάρτα
«Αγαπητέ φίλε-αδερφέ Νίκο Κορομηλά ( για εμάς Μήτση όπως ήταν το παρατσούκλι σου). Ήρθα στην ΑΕΚ δυο χρόνια μετά από εσένα (1992). Ζήσαμε μαζί μεγάλες χαρές κ αρκετές λύπες. Αυτά που έζησες όμως εσύ στα 32 χρόνια συνεχούς παρουσίας δεν τα έζησε κανένας. 32 χρόνια πιο πολύ στα αποδυτήρια κ στα ταξίδια παρά με την οικογένειά σου που ήταν κ το μεγαλύτερό σου στήριγμα κ μπράβο τους για την υπομονή κ τις αντοχές. Ήσουν αυτός που μας πρόσεχες, μας φρόντιζες κ δεν μας έλειπε τίποτα, ήσουν αυτός που μας έφτιαχνες το κέφι κ τη διάθεση, ήσουν αυτός που στεναχωριόσουν πρώτος όταν χάναμε κ έκανες μέρες να συνέλθεις. Ήσουν τόσο σημαντικός για εμάς τους παίκτες, που θυμάμαι το 2004 απαιτήσαμε από τον Ρεχάγκελ να έρθεις μαζί μας στην Πορτογαλία ως βοηθός φροντιστή ( του Αντώνη Σκανδάλη ) κ το δέχτηκε. Δικαιωθήκαμε γιατί ήσουν κομμάτι της τεράστιας αυτής επιτυχίας. 32 χρόνια καθημερινά έδινες κ την ψυχή σου να μη λείπει τίποτα κ να είναι όλα στην εντέλεια γιατί ήσουν πιο ΑΕΚ από όλους όσους συνάντησες. Κανένας δεν μπορεί να διαγράψει την προσφορά σου ούτε να αμφισβητήσει την λατρεία σου για την ομάδα.
Δυστυχώς, κάποιοι δεν τα εκτίμησαν όλα αυτά κ σου ανακοίνωσαν ένα άδοξο κ αχάριστο τέλος. Δεν υπήρξε ποτέ ένας παίκτης ή προπονητής να πει κάτι κακό για σένα γιατί όλους τους αγκάλιαζες από το πρώτο λεπτό κ τους έκανες να νιώθουν άνετα. Αν κάποιος σε αυτή την ομάδα θα έπρεπε να κλείσει την πόρτα τελευταίος αυτός θα έπρεπε να ήσουν εσύ. Ήσουν, είσαι κ θα είσαι αδερφός κ ήταν τιμή μου που περάσαμε τόσα πράγματα μαζί. Οι μόνοι που μπορούν να σε εκτιμήσουν είναι αυτοί που σε έζησαν στην καθημερινότητα. Για τους υπόλοιπους δεν αξίζει να στενοχωριέσαι…»