Ο Βαγγέλης Τσιώλης μίλησε στον «αέρα» του OverFM και στα «Παιδιά της πιάτσας», για τους προπονητές, τις ακαδημίες και για το «βάρος» που κουβαλούσε λόγω του ονόματος του.

Ο Βαγγέλης Τσιώλης μίλησε τον «αέρα» του OverFM και στα «Παιδιά της πιάτσας» για το βιβλίο του για την προπονητική, τους προπονητές και γενικά για τις ακαδημίες. Επίσης, αναφέρθηκε στο «βάρος» που κουβαλούσε λόγω του ονόματος του πατέρα του, Σάκη Τσιώλη.

Διαβάστε αναλυτικά όσα δήλωσε ο Βαγγέλης Τσιώλης στον Χρήστο Σούτο και τον Ευάγγελο Μίχο:

Για τον πατέρα του:

«Έχει ακόμα να δώσει πράγματα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, αν και είναι δύσκολες οι συνθήκες πλέον. Όταν είσαι τόσα χρόνια μέσα στο χώρο του ποδοσφαίρου, είναι φυσικό επακόλουθο να συνεχίσεις να είσαι σε αυτόν τον χώρο γιατί δεν μπορείς να ζήσεις έξω από αυτόν. Είναι η ζωή μας όλη».

Για το βιβλίο του: «Επίλυση αγωνιστικών προβλημάτων»:

«Έχει να κάνει με μια γενική προσέγγιση της προπονητικής, οπότε θα βοηθήσει παρά πολύ προπονητές που ασχολούνται με τα αναπτυξιακά τμήματα και πιο εξειδικευμένα προπονητές σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Ένας προπονητής είτε δουλεύει σε αναπτυξιακές ηλικίες, είτε σε επαγγελματική ομάδα θα του δώσει πολλά εφόδια και ερεθίσματα, ώστε να εξελίξει και αυτός την εκάστοτε άσκηση. Έχει γίνει best seller για το 2021. Πρόλαβε στα αθλητικά βιβλία και έκανε ρεκόρ πωλήσεων».

Για τους προπονητές:

«Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με τους νέους προπονητές. Παρακολουθούν σχολές προπονητικής, πηγαίνουν σε σεμινάρια. Υπάρχουν παιδιά με όρεξη και γι’ αυτό βλέπουμε νέα παιδιά να ασχολούνται και με την ανάλυση. Υπάρχουν νέα παιδιά και νέοι προπονητές που μπορούν να δώσουν πάρα πολλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Απλά οι συνθήκες είναι καμία φορά αυτές που δεν ευνοούν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι συνθήκες, δηλαδή η οργάνωση των ακαδημιών.  Ταλέντο όμως, υπάρχει. Υπάρχουν συνάδελφοι προπονητές που έχουν πάρα πολλά να δώσουν».

Για τις ακαδημίες:

«Υπάρχει μεγάλη εξειδίκευση και υπερανάλυση της άσκησης και χάνεται η χαρά του παιχνιδιού. Πρέπει να μπούμε σε διαδικασία να αφήσουμε τα παιδιά να χαρούν το παιχνίδι. Πρέπει να μπει το παιδί σε αυτή τη διαδικασία, όχι μόνο από τα 18 αλλά και νωρίτερα. Πρέπει να μάθει πως μπορεί να ανταπεξέλθει στο υψηλό επίπεδο, όσον αφορά τη θέση, την τεχνική και την τακτική του. Αλλά πάνω από όλα έχει να κάνει με τις δυνατότητες. Μέσα από αυτή τη διαδικασία τα παιδιά πρέπει να επενδύσουν πάρα πολύ στο κομμάτι τον δυνατοτήτων.

Αν το παιδί έχει δυνατότητες και το ταλέντο μπορεί να προχωρήσει, αν έχει μόνο ταλέντο δεν μπορεί να προχωρήσει. Οι δυνατότητες είναι αυτές στις οποίες πρέπει να επενδύσουν οι ακαδημίες, να εκπαιδεύσουν τα παιδιά όχι μόνο στο τεχνικό-τακτικό κομμάτι, αλλά να κάνουν παιδιά τα οποία να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην ένταση και στην πίεση που αργότερα θα έχει το μοντέρνο ποδόσφαιρο».

Για το εάν πρέπει να έχει μάνατζερ ένα παιδί από μικρή ηλικία:

«Εάν ένα παιδί ξεχωρίζει μέσα σε μια ακαδημία δεν χρειάζεται να ψάξει για ατζέντη, θα έρθει ο ατζέντης. Κάποια στιγμή θα του δοθεί η ευκαιρία. Το θέμα είναι όταν σου δοθεί η ευκαιρία θα είσαι έτοιμος; Δεν υπάρχει περίπτωση εάν αξίζει να χαθεί στη διαδρομή. Όπως και ένα παιδί που δεν έχει ακόμα τα φόντα και το σπρώχνουν να ανέβει σκαλοπάτια… Κάποια στιγμή θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και θα διακριθούν τα παιδιά που αξίζουν».

Για το «βάρος» που κουβαλούσε:

«Πάντα κουβαλούσα το όνομα του πατέρα μου όταν έπαιζα ποδόσφαιρο. Για εμένα η πιο σημαντική προίκα από αυτήν τη διαδικασία είναι πως μάθαινα να διαχειρίζομαι κάποια πράγματα, ένα μεγάλο προσόν είναι να μπορείς να το αντέξεις. Εγώ το άντεξα και είχα γεμάτες συμμετοχές όταν έπαιζα ποδόσφαιρο με όλους τους προπονητές. Εγώ με την δουλειά μου, άσχετα αν ήμουν καλός ποδοσφαιριστής, προσπάθησα να το αντέξω όλο αυτό. Το όνομα στην αρχή μπορεί να σου ανοίξει μια πόρτα, αλλά μετά η κριτική είναι διπλή».

Για τη συμβουλή που δίνει στα παιδιά:

«Δεν πρέπει να απογοητεύονται τα παιδιά, πρέπει να συνεχίσουν τη δουλειά αφού πιστεύουν στο ταλέντο και στις δυνατότητες τους. Να έχουν πίστη σε εαυτό που κάνουν και όποια αναποδιά τους τύχει στην αρχή της καριέρας τους, δεν πρέπει να τους πάρει από κάτω. Πρέπει να συνεχίσουν με τον ίδιο ζήλο αν το αγαπάνε. Αν το αγαπάς κάποια στιγμή θα σου δοθεί η ευκαιρία να πας σε υψηλό επίπεδο».

Για τον Τάσο Δουβίκα:

«Ο Δουβίκας μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Ήταν ένα παιδί που ξεχείλιζε από ταλέντο, είχε τις δυνατότητες απλώς του έλειπε ο ρυθμός και η θέση του πάνω στο σύστημα. Από τη στιγμή που βρέθηκαν αυτά τα δύο κομμάτια, ήταν θέμα χρόνου να κάνει αυτή την καριέρα και να φύγει στο εξωτερικό».