Ο Βαγγέλης Λιόλιος έχει αποτύχει να προσδώσει στον θεσμό του προέδρου της ΕΟΚ το κύρος που αφαίρεσε ο προκάτοχός του Γιώργος Βασιλακόπουλος. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Τραβάει ζόρια ο Βαγγέλης Λιόλιος. Ο… θεσμός είναι «ζόρικη υπόθεση», αλλά τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα. Βλέπετε, δεν του πάει τίποτα καλά, δεν καταφέρνει να υλοποιήσει όσο υποσχέθηκε, δημιουργεί περισσότερους εχθρούς απ’ όσους μπορεί να αντέξει. Δεν φταίει κατ’ ανάγκη ο ίδιος, αλλά δεν είναι κι άμοιρος των ευθυνών. Διαβάστε και θα καταλάβετε:

Ο Βαγγέλης Λιόλιος εμφανίστηκε με «σημαία»… Ένωσης. Ήρθε για να ενώσει το μπάσκετ, θέλησε (προεκλογικά) να αποφύγει κάθε δήλωση ή ενέργεια, που θα δίχαζε. Θέλησε γύρω του να συσπειρωθεί όλος ο χώρος. Πριν κλείσει τον πρώτο χρόνο θητείας του έχει καταφέρει να:

• Βάλει απέναντί του τον ΕΣΑΚΕ. Έγινε «βασιλικότερος του βασιλέως», τιμητής των πάντων, θέλησε να γίνει πρόεδρος στη θέση του προέδρου της λίγκας κι έσπασε τα μούτρα του. Στο τέλος της ημέρας, αποφάσισε ότι δεν ταιριάζουνε (σου λέω) κι αποχώρησε.
• Βάλει απέναντί του τον Παναθηναϊκό. Παρότι «εξαφάνισε» ως άλλος Χιουντίνι τον Φούφη από τους τελικούς (τους «μεγάλους»), όχι μόνο δεν υπήρξε ύφεση στις σχέσεις με τον Παναθηναϊκό, αλλά πλέον είναι στα δικαστήρια με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
• Βάλει απέναντί του την ΑΕΚ. Ανακοινώσεις, στα όρια των… πολεμικών, καταγγελίες για «εγκληματική οργάνωση», κόντρα… μέχρι τέλους. Δεν πήγε καλά αυτό.

Λιόλιος: Μύλος με τη διαιτησία

Ο πρόεδρος της ΕΟΚ δεν πήγε καλά ούτε στον τομέα της διαιτησίας. Ο κ. Λιόλιος δεν απάντησε στις «κατηγορίες» ότι διαιτητής, που ανέβηκε στην Α1, εργάζεται για λογαριασμό του, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ο κ. Λιόλιος, ακολουθώντας πρακτικές του προκατόχου του, θέλησε να εξαφανίσει τον Σπύρο Γκόντα και τον Γιάννη Φούφη, επειδή δεν πήραν πίσω τις αγωγές προς την Ομοσπονδία.

Το ότι ήδη είχαν κερδίσει το δικαστήριο, που τους έχει επιδικάσει πολύ σοβαρά ποσά, ότι στρέφονταν κατά του Βασιλακόπουλου κι όχι του νέου προέδρου, ότι δεν είχε ουσιαστική αντιπρόταση, ήταν αδιάφορα δεδομένα γι’ αυτόν. «Άμα ζητάει κάτι ο Λιόλιος, πρέπει να γίνεται» είναι η φιλοσοφία του.

Προσθέστε και τον Τάσο Μάνο, που χωρίς επαρκή αιτιολόγηση έχει εξαφανιστεί. Προσθέστε την ΚΕΔ, που ξεκίνησε σε απόλυτη παρανομία και μετά νομιμοποιήθηκε, αφού ο Μπήτης έγινε αμ έπος, αμ έργον Εθνικός Καθηγητής κι έχετε σφαιρική εικόνα. Είναι και κάποια ακόμα, που θα τα γράψουμε τις επόμενες ημέρες.

Λιόλιος: Αναιρεί αυτά που λέει

Στη συνέντευξη Τύπου, που ο ίδιος προκάλεσε, υποστήριξε ότι κανείς δεν μπορεί να καταφέρεται εναντίον ενός «θεσμού». Θέλησε έτσι να υποστηρίξει την κίνησή του, να στραφεί νομικά εναντίον του κ. Γιαννακόπουλου. Λίγες ημέρες μετά, ο ίδιος ο Λιόλιος εξαπέλυσε μύδρους κατά του ΕΣΑΚΕ.

Αλήθεια, ο ΕΣΑΚΕ δεν είναι θεσμός; Αν δεν έχουμε δικαίωμα να πλήττουμε τον θεσμό του προέδρου της ΕΟΚ, προφανώς κανείς (ούτε ο Λιόλιος) δεν έχει το δικαίωμα να πλήττει τον θεσμό του ΕΣΑΚΕ. Δάσκαλε που δίδασκες…

Είπε ο κ. Λιόλιος ότι θα επενδύσει στο αναπτυξιακό και φέρνει με υπογραφή Τάσου Δελημπαλταδάκη (θα γράψουμε σύντομα γι’ αυτό) κοινοτικούς σε Β’ και Γ’ εθνική. Οι ομάδες χρωστάνε και στο κυλικείο, αλλά θα έχουν κοινοτικούς, οι οποίοι (ελέω Μπόσμαν) έχουν δικαίωμα να εργαστούν σε όποια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο που η Β’ και Γ’ εθνική είναι ερασιτεχνικές κατηγορίες, αλλά μην αφήνετε μικρές λεπτομέρειες να χαλάνε μια ωραία ιστορία.

Είπε πολλά ο κ. Λιόλιος. Υποσχέθηκε 100 γήπεδα. Νωρίς είναι ακόμα. Υποσχέθηκε οικονομική ανάσα στα σωματεία. Την είδατε; Βάζει τον κόσμο να πληρώνει την αγάπη του για το μπάσκετ (θα επανέλθουμε). Διατηρεί τις συνήθειες του προκατόχου του, να γίνονται οι διαιτητές χορηγοί των πρωταθλημάτων (θα επανέλθουμε). Αποστέρησε τα έσοδα των Ενώσεων (θα επανέλθουμε).

Αντί επιλόγου: Προσωπικά συμπαθώ ιδιαιτέρως τον κ. Λιόλιο. Δεν θέλω να τον δω να ακολουθεί την τύχη του Βασιλακόπουλου. Θαρρώ πως η άμεση παραίτηση είναι λύση. Πριν θαμπώσει τελείως η εικόνα του.