Μάθε παιδί μου μια ξένη γλώσσα. Και έρχεται η στιγμή που αναρωτιέσαι ή ακόμα καλύτερα συνειδητοποιείς πόσο καλά έκαναν οι γονείς μας. Τότε που επέμεναν να μάθουμε τουλάχιστον… αγγλικά. Δεν ανακαλύψαμε την Αμερική. Αλλά είναι αλήθεια πως όσο και αν ταξιδέψουμε στο εξωτερικό, ποτέ δεν θα πάψει να μας εκπλήσσει (να με εκπλήσσει, επιτρέψτε μου το πρώτο πληθυντικό), η δυσκολία να συνεννοηθείς με άλλους λαούς, σε μια κοινή γλώσσα, όπως τα αγγλικά.
Αποστολή στο Βελιγράδι: Γιώργος Κογκαλίδης, Λένα Καραλή και Τάσος Φραγκούλης
Όταν μάλιστα η δυσκολία αυτή προέρχεται από νέους ανθρώπους, τόσο περισσότερο μεγαλώνει και η έκπληξή μας. Είναι γεγονός πως στις ημέρες παραμονής μας στο Βελιγράδι, έχουμε συναντήσει ελάχιστα άτομα με τα οποία μπορούμε να μιλήσουμε στα αγγλικά. Ακόμα και άτομα που βρίσκονται σε θέσεις, όπου στη χώρα μας δεν υπήρχε περίπτωση να μην ήταν προαπαιτούμενο για να τη λάβουν.
Υπάρχουν όμως και άλλα θέματα στα οποία συνειδητοποιείς τη διαφορά στην κουλτούρα. Ίσως και λόγω του ότι δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλες οι επιγραφές, οι πινακίδες είναι γραμμένες στα κυριλλικά. Κάτι που δυσκολεύει αρκετά την όποια διάθεση έχει κάποιος να… γνωριστεί με τα αξιοθέατα. Να αντιληφθεί την κουλτούρα της πόλης.
Για να μην γκρινιάζουμε όμως, μόνο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως στην περιοχή όπου υπάρχει το Κάστρο, το οποίο όταν το διασχίσει κανείς οδηγείται στο σημείο όπου δολοφονήθηκε ο Ρήγας Φεραίος, υπάρχει μια τεράστια χάλκινη επιγραφή στον Κώδικα Μπράιγ. Σημαντικό για μια περιοχή που αποτελεί κορυφαίο προορισμό για τους επισκέπτες της πόλης του Βελιγραδίου.