Ο Ντούσαν Βλάχοβιτς παραχώρησε συνέντευξη και μίλησε για τη Γιουβέντους, αλλά και το πως νιώθει όταν σκοράρει.

Ο Βλάχοβιτς είναι ένας ποδοσφαιριστής που απασχόλησε όλη την Ευρώπη φέτος με τις εμφανίσεις του στη Φιορεντίνα.

Ο Σέρβος φορ αποφάσισε να πάει στη Γιουβέντους τον Ιανουάριο, έκανε εξαιρετικά ματς και για πολλούς θεωρείται ένας από τους κορυφαίους παίκτες που θα βλέπουμε τα επόμενα χρόνια.

Ο 22χρονος επιθετικός, παραχώρησε συνέντευξη και μίλησε για την αίσθηση του σκοραρίσματος, τη μετακίνηση του από τη Φλωρεντία στο Τορίνο, αλλά και τη σύγκριση που του κάνουν με τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς.

Δείτε τις δηλώσεις του:

«Είχα μόνο έναν σύλλογο στο μυαλό μου, γιατί η Γιουβέντους είναι Γιουβέντους. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε. Και τώρα νιώθω τιμή που φοράω αυτή τη φανέλα. Ταυτίζομαι με το DNA τους. Η προσωπικότητα της Γιουβέντους συμπίπτει με τη δική μου. Όταν έρχεσαι εδώ δεν τα παρατάς ποτέ, παλεύεις όλη την ώρα, κάνεις θυσίες».

Για τη σύγκριση με τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς:

«Το να συγκρίνεις παίκτες με μεγάλους πρωταθλητές που έχουν σκοράρει 400.500 γκολ στην καριέρα τους, που έχουν κερδίσει 20 ή 30 τίτλους, είναι μάλλον λίγο άδικο».

«Δεν με ενοχλεί, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι όταν γίνονται αυτού του είδους οι συγκρίσεις και μετά κάνετε ένα ή δύο λάθη και οι προσδοκίες έχουν διαφημιστεί, τότε δέχεστε κριτική. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε λάθη. είμαστε όλοι άνθρωποι. Θέλω να κάνω τη δική μου καριέρα».

Για το πως νιώθει όταν βάζει γκολ:

«Το να σκοράρεις είναι σαν να πετάς»

«Μιλούσα για αυτό με μερικούς φίλους και με ρωτούσαν συνέχεια, “Τι ακριβώς αισθάνεσαι όταν σκοράρεις ένα γκολ;” Και είπα, όταν σκοράρεις για την ομάδα σου , τους συμπαίκτες σου, τους οπαδούς σου, τους φίλους σου, είναι κάτι που καταλαβαίνεις αληθινά μόνο όταν έχεις αυτή την άμεση εμπειρία».

«Μεγάλη χαρά, προφανώς, και είναι ένα είδος χαράς που έχω με την οικογένειά μου, αλλά είναι σίγουρα το μεγαλύτερο συναίσθημα από όλα. Είναι κάτι που με γεμίζει, με διαπερνά εντελώς. Και έτσι, αν δεν νιώθω αυτό το συναίσθημα, τότε νιώθω χαμηλά, αισθάνομαι άδειος».

«Έχω μια αίσθηση κενού. Αλλά αν σκοράρω είναι σαν να πετάω. Και μόλις το νιώσεις πρέπει να το έχεις ξανά και ξανά, πρέπει να έχεις αυτό το συναίσθημα. Γι’ αυτό λέω ότι είναι εθισμός».

«Σε ενθαρρύνει όλη την ώρα. Είναι κάτι για το οποίο ζω. Ειδικά όταν το γήπεδο είναι γεμάτο, ακούς όλες τις επευφημίες, όλους τους οπαδούς να φωνάζουν το όνομά σου. Είναι καταπληκτικό».