Η υπογραφή του MoU της 20ής Νοεμβρίου, στον δρόμο για την επίλυση του γηπεδικού ζητήματος του Τριφυλλιού, δεν είναι το πρώτο Μνημόνιο Συνεργασίας και Συναντίληψης που υπεγράφη (και) από τον Ερασιτέχνη τα τελευταία χρόνια. Επικρατεί η άποψη ότι όταν το ΜοU φτάσει στη Γενική Συνέλευση του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού μπορεί να μπλοκαριστεί και να μην προχωρήσει, λόγω Αθλητικού Ομίλου, το όλο πλάνο. Νομικά και ηθικά τέτοια εξέλιξη θα ακροβατεί στο σύνορο λογικής και παραλόγου. Τους λόγους αναλύει το overfm.gr…
Καμία δέσμευση της απόφασης της ΓΣ για του Γουδή!
Στις 4 Ιουνίου 2017, λίγες ημέρες πριν ολοκληρώσει τη θητεία του και ο ΑΟ καταλήξει στο Πρωτοδικείο, ο Πρόεδρος του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού Δημήτρης Μπαλτάκος φέρνει στη ΓΣ προς ψήφιση το ΜοU που υπέγραψε με τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σωκράτη Φάμελλο, επί των ημερών της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ψήφισαν 74 μέλη, με τα 61 να ψηφίζουν ΝΑΙ, τα 10 ΟΧΙ, τα 2 ΛΕΥΚΑ και το 1 ΑΚΥΡΟ.
Το Μνημόνιο που ψηφίστηκε προέβλεπε «δράσεις μεταξύ ΥΠΕΝ και Παναθηναϊκού στο πλαίσιο εκπόνησης σχεδίου της Τετραπλής Ανάπλασης της Αθήνας», όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε στο δελτίο Τύπου του Υπουργείου. Σύμφωνα με το περιεχόμενο του Μνημονίου στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας θα γινόταν αστικό πάρκο, υπό την προϋπόθεση να έχει προηγηθεί η ανέγερση του ποδοσφαιρικού γηπέδου και αθλητικών εγκαταστάσεων για τον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο σε χώρο αποδοχής του ίδιου.
Στο πλαίσιο αυτό, θα εξεταζόταν η πρόταση του Ερασιτέχνη για ανέγερση των παραπάνω εγκαταστάσεων στην περιοχή του Γουδή. Η απόφαση της ΓΣ του Ερασιτέχνη επάνω στο Μνημόνιο αυτό ήταν δεσμευτική για τις επόμενες διοικήσεις του ΑΟ. Το ζήτημα δεν ακούστηκε ποτέ έκτοτε, σε μία περίοδο μάλιστα που η ΠΑΕ Παναθηναϊκός είχε εκκινήσει μία ακόμα προσπάθεια για την ανακατασκευή της Λεωφόρου αναμένοντας τις οικοδομικές άδειες.
Ο κ. Μπαλτάκος, σε προηγούμενη συνέντευξη Τύπου, στις 28 Απριλίου 2017 είχε τοποθετηθεί επάνω στην προσπάθεια αυτή κατόπιν ερωτήματος δημοσιογράφου: «Αυτοδικαίως το μείζον καλύπτει το ελάσσον. Δεν υπήρχε κανένας Παναθηναϊκός που να ήταν αντίθετος με την ανάπλαση της Λεωφόρου και ήταν ευχής έργον να γίνει. Όταν όμως μεταξύ της ανακατασκευής της Λεωφόρου και του γηπέδου στου Γουδή προκύπτει δίλημμα, πιστεύω το σύνολο του κόσμου τάσσονται υπέρ του δεύτερου». Το ζήτημα είναι πώς η απόφαση των 61 της ΓΣ για του Γουδή μόνο δεσμευτική δεν ήταν για καμία από τις επόμενες διοικήσεις του ΑΟ. Ούτε για αυτήν του Πρωτοδικείου φυσικά, ούτε για τη διοίκηση Γιαννακόπουλου (αρχικά «έτρεξε» το Athens Alive και μετά τον Βοτανικό), ούτε για την αντίστοιχη Μαλακατέ («τρέχει» τον Βοτανικό).
Γιατί είχε το… μέλι το Μνημόνιο για του Γουδή;
Προφανώς το έρεισμα του Δημήτρη Μπαλτάκου στον κόσμο έπαιξε σημαίνοντα ρόλο για τη συντριπτική αποδοχή του Μνημονίου με 61 ψήφους. Πιθανότατα και μόνο αυτό. Διότι τίποτα από τα υπόλοιπα στοιχεία δεν ενέπνεε σιγουριά για το μέλλον των Πράσινων, αναφορικά με το γηπεδικό και τη Λεωφόρο. Σε αντίθεση με τον Βοτανικό και το πλάνο στέγασης εκεί. Το overfm.gr αποτυπώνει τις διαφορές:
1. Η Διπλή Ανάπλαση δεν είναι νόμος του κράτους απλά, αποτελεί Προεδρικό Διάταγμα το οποίο δεν μπορεί να προσβληθεί από τίποτα και κανέναν. Με σαφείς, ξεκάθαρους, όρους. Το Μνημόνιο Φάμελλου – Μπαλτάκου στηρίχτηκε αποκλειστικά σε προθέσεις, δίχως να υπάρχει ούτε καν κάποια περιβαλλοντική μελέτη ή ένα πρώιμο business plan το οποίο να γνωστοποιεί έστω την χωροθέτηση. Σε μία, μάλιστα, δύσκολη περιοχή όπως του Γουδή σε δασική έκταση, με στρατόπεδα και νοσοκομεία στα πέριξ.
2. Το κεντρικό κράτος εκπροσωπήθηκε από τον κ. Φάμελλο, ενώ δεν υπήρξε εκπροσώπηση στην υπογραφή MoU από την ΠΑΕ, τους εμπλεκόμενους Δήμους (Αθηναίων, Ζωγράφου), την Περιφέρεια Αττικής, ούτε φυσικά από τους ιδιωτικούς φορείς που φαινόταν ότι ενδιαφέρονται για το έργο (τράπεζα Alpha Bank και AEG). Το ενδιαφέρον των φορέων αυτών έμεινε στα δημοσιεύματα. Αντικειμενικά, πολύ λογικό. Το συγκεκριμένο MoU δεν προέβλεπε καν τη νομοθετική τροχοδρόμηση του έργου.
3. Πέρα από την αναφορά «αστικό πάρκο στη Λεωφόρο υπό την προϋπόθεση να προηγηθεί η ανέγερση ποδοσφαιρικού γηπέδου και εγκαταστάσεων του ΑΟ» στο Μνημόνιο, δεν θωρακιζόταν πουθενά το μη γκρέμισμα τού «Απόστολος Νικολαΐδης» ακόμα και αν το πλάνο στέγασης προχωρούσε. Επ’ αυτού στη ΓΣ του Ιουνίου ο κ. Μπαλτάκος είχε δηλώσει: «Θα δούμε στη συνέχεια τι θα αποφασίσουν οι επόμενες διοικήσεις. Προς το παρόν, η τωρινή διοίκηση και η Κυβέρνηση μέσω αυτού του εγγράφου απλώς δηλώνουν τη θέλησή τους. Να ξέρετε, όμως, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να την πατήσει ο Παναθηναϊκός». Με μεγάλο σεβασμό στα λόγια του τότε Προέδρου, καμία άποψη δεν θωρακίζει κάτι τέτοιο. Κάτι που συμβαίνει με τον Βοτανικό.
4. Πλήρης απουσία οικονομικών ωφελειών για το Τριφύλλι και όρων χρήσεις. Ό,τι, δηλαδή, αναζητείται σήμερα με περίσσεια θέληση και πίεση -και ορθώς συμβαίνει- τότε δεν συζητήθηκε καν. Υποτίθεται -διότι δεν ισχύει, μια και η Λεωφόρος αποτελεί έκταση συγκεκριμένων δυνατοτήτων, οπότε κοστολογείται αναλόγως- πώς ο Παναθηναϊκός έδινε την περιουσία του ύψους 300 εκατ. ευρώ δίχως να υπάρχει καν ένα draft business plan για τους εμπορικούς χώρους στου Γουδή, που θα ανήκει το γήπεδο, ποιος θα κατασκευάσει τις εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη, τι ενοίκιο θα πληρώνει η ΠΑΕ και σε ποιον. Όπως επίσης από που θα προκύψει η χρηματοδότηση ή ποια τμήματα των Πράσινων θα οδηγούνταν στη μετακόμιση στου Γουδή.
5. Έλλειμμα χρονικού ορίζοντα υλοποίησης. Πράγματι, ό,τι αναγράφεται στο Μνημόνιο της 20ής Νοεμβρίου περί κατασκευής γηπέδου στον Βοτανικό σε 36 μήνες είναι πολύ αισιόδοξο. Στην περίπτωση του Γουδή, ουδείς ήταν βέβαιος για το πόσο θα μπορούσε να τραβήξει χρονικά η όλη η διαδικασία και τούτο δεν αποτυπωνόταν καν στο MoU. Με τον τότε Δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη, ενδεικτικά να δηλώνει στις 5 Ιουνίου 2017 (την επομένη της ΓΣ του ΑΟ) ότι «γήπεδο θα γίνει μόνο με την υποστήριξη των κατοίκων»! Γνωρίζοντας, σαφέστατα, πώς οι προσφυγές έναντι του έργου ήταν δεδομένες…
Τεράστιο βάρος και ιστορικές ευθύνες 100 ετών στη ΓΣ
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η αναμενόμενη Γενική Συνέλευση του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Αν μπορεί νομικά να μπλοκάρει τη Διπλή Ανάπλαση είναι κάτι που θα πρέπει να περάσει από την αντικατάσταση της ισχύουσας σύμβασης ΑΟ – Δήμου Αθηναίων, η οποία φέρει την υπογραφή του Θανάση Γιαννακόπουλου και ήρθε στο φως τον περασμένο Σεπτέμβριο από τον OVER FM 104,9. Μέχρι την επόμενη διμερή συμφωνία ΑΟ – Δήμου σαφέστατα ισχύει, επομένως το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της επόμενης ΓΣ του Ομίλου για το γηπεδικό έχει και ηθική προέκταση.
Τα γεγονότα του 2017 έδειξαν πώς η συγκεκριμένη ψηφοφορία παραχώρησε τη Λεωφόρο όχι με χειροπιαστά στοιχεία. Με τίποτα ως κεκτημένο. Έδειξαν, επίσης, ότι η επιθυμία παραμονής στη Λεωφόρο ξεπεράστηκε τότε. Διότι ναι μεν θεωρείται του Γουδή -ανεξαρτήτως και αν τμήμα του ανήκει σε άλλο Δήμο- τόπος με Παναθηναϊκές μνήμες, ωστόσο ο Βοτανικός υπήρξε η κυρίως Αθήνα από αρχαιοτάτων ετών.
Έδειξαν, τέλος, ότι όσο και αν πρέπει να υπάρχει -και υπάρχει- σεβασμός στον θεσμικό ρόλο της Παναθηναϊκής Μήτρας που είναι ο Αθλητικός Όμιλος, στη ΓΣ του 2017 ψήφισαν 74 στους 2.000.000 Παναθηναϊκούς! Και 200 και 300 και 1.000 να είναι τώρα, διότι η συμμετοχή έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια, τίθεται ζήτημα για το αν οι ψηφοφόροι εκπροσωπούν εις το απόλυτο τα «θέλω» και τις πεποιθήσεις των Παναθηναϊκών. Για θέμα που θα καθορίσει τις τύχες του σωματείου τον επόμενο αιώνα.
ΥΓ: Για το τι ισχύει στο καταστατικό του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού για τις Γενικές Συνελεύσεις, τα κριτήρια εγγραφών μελών και το κατά πόσο τηρούνται, το ποιοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής και ψήφου θα υπάρξει ανάλυση δεδομένων όταν έρθει η ώρα…