Ο Βοτανικός μπορεί να είναι το μέλλον, αν όμως δεν διασφαλιστούν ορισμένα δεδομένα, εύκολα μετατρέπεται σε θανάσιμη παγίδα. Γράφει ο Χρήστος Σούτος

Πολλές φορές έχουμε κάνει κουβέντα για το περίφημο project του Βοτανικού. Προσωπικά από την πρώτη στιγμή που προέκυψε στην Παναθηναϊκή επικαιρότητα θεωρούσα ότι μόνο απλό δεν θα ήταν να πάρει σάρκα και οστά το όλο εγχείρημα. Οι πανηγυρισμοί πριν από δέκα και χρόνια με την περίφημη μπουλντόζα με την σημαία, έδωσαν την θέση τους στην αβεβαιότητα και την εγκατάλειψη του σχεδίου στην δίνη της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Τότε όσοι μιλάγαμε για τις δυσκολίες και τα εμπόδια στην υλοποίηση της διπλής ανάπλασης ήμασταν εχθροί του Συλλόγου. Δυστυχώς μέχρι στιγμής έχουμε επιβεβαιωθεί στο 100%.

Εδώ και μερικούς μήνες ο Βοτανικός ξαναμπήκε στην ζωή του Παναθηναϊκού. Η προσμονή του κόσμου του τριφυλλιού για μια νέα και σύγχρονη έδρα είναι δεδομένη. Η απαίτηση των πρασίνων για να αποκτήσει επιτέλους ο μεγάλος αυτός Σύλλογος μια ενιαία έδρα στην οποία θα στεγάζονται όλα του τμήματα είναι επίσης παρούσα. Δήμος, Πολιτεία και τράπεζες έκατσαν στο ίδιο τραπέζι με διαφορετικό κάτω κείμενο για να δοθεί λύση και το σκελεθρο ενός εμπορικού κέντρου χαμένου μέσα στις μεταφορικές εταιρίες να περατωθεί και μαζί του να μπει στην συζήτηση και το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Μαζί ανοιξε και η κουβέντα για τις λοιπές εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη και της ομάδας μπάσκετ.

Μέχρι εδώ όλα καλά. Οι τράπεζές θέλουν να φύγει από πάνω τους το χρεωκοπημένο project του εμπορικού κέντρου, ο Δήμος Αθηναίων βλέπει στην διπλή ανάπλαση μια ευκαιρία να αλλάξει η εικόνα σε δύο περιοχές πολύ σημαντικές για την πρωτεύουσα και η Πολιτεία μια μεγάλη δεξαμενή ψήφων που θα ικανοποιηθούν και ίσως μετρήσει αυτό και στην τελική απόφαση πριν την κάλπη. Ανάμεσα σε όλους αυτούς ο Παναθηναϊκός. Ο Σύλλογος που παγιδεύτηκε και υποθήκευσε τα όνειρα του τόσα χρόνια στον Βοτανικό καλείται να πάρει αποφάσεις σύντομα που θα κρίνουν εν πολλοίς το παρόν και το μέλλον του.

Πάμε λοιπόν στα σοβαρά τώρα. Ο Παναθηναϊκός έχει το γήπεδο της Λεωφόρου. Αποτελεί ένα περιουσιακό στοιχείο που δεν πρέπει να μπει σε κίνδυνο για κανένα λόγο. Η δήλωση του Δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιαννη δεν ήταν απλά ατυχής. Είναι εύκολο να το ρίξεις στο λάθος και ότι δεν εννοούσε αυτό. Δεν είναι έτσι όμως. Λίγο πριν την κρίσιμη συνέλευση του Ερασιτέχνη, το να βγαίνει ένας εταίρος, για την ακρίβεια ο ακρογωνιαίος λίθος για την υλοποίηση του έργου και να μιλάει για επικινδυνότητα ενός γηπέδου, που έχει άδεια από την ελληνική Πολιτεία , είναι το λιγότερο ανησυχητικό. Τα μέλη του Ερασιτέχνη που θα κληθούν να πάρουν την απόφαση για την επόμενη μέρα πρέπει να είναι απόλυτα βέβαια ότι οι ασφαλιστικές δικλίδες για το γκρέμισμα της ιστορικής πράσινης έδρας με ταυτόχρονη παράδοση των νέων εγκαταστάσεων, θα τηρηθούν στον απόλυτο βαθμό.

Ο Βοτανικός μπορεί να είναι το μέλλον, αν όμως δεν διασφαλιστούν ορισμένα δεδομένα, εύκολα μετατρέπεται σε θανάσιμη παγίδα. Προσωπικά πάντα θεωρούσα ότι η καλύτερη λύση για έναν μεγάλο και αδιαίρετο Παναθηναϊκό είναι η δημιουργία της πράσινης Πολιτείας στο Ο. Α. Κ. Α. Το τριφύλλι έχει συνδέσει τις μεγαλύτερες επιτυχίες της σύγχρονης ιστορίας σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ με το Ολυμπιακό Στάδιο. Το κλειστό είναι σύγχρονο και απόλυτα λειτουργικό και το ποδοσφαιρικό γήπεδο εύκολα και με πολύ λιγότερα χρήματα μετατρέπεται σε μια μεγάλη και δυνατή έδρα. Τα σπουδαιότερα είναι μπροστά μας υπομονή…..