Δεν αποφάσισα να αποθεώσω τον Αβραάμ Παπαδόπουλο με αφορμή την εντυπωσιακή του εμφάνιση στο Βικελίδης και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε στη νίκη του Ολυμπιακού επί του Άρη. Αλλά γιατί γενικά η παρουσία του αυτά τα τρία χρόνια από τη στιγμή που επέστρεψε στο Πειραιά για να κλείσει την καριέρα του, αποτελεί το τρανό παράδειγμα για όλους όσους θέλουν να κάνουν μεγάλη καριέρα και να παίξουν σε υψηλό επίπεδο. Προσωπικά υποκλίνομαι στον Αβραάμ γιατί αποτελεί τον ορισμό του επαγγελματία ποδοσφαιριστή.
Όποτε του ζητήθηκε να βοηθήσει ήταν από τους καλύτερους και έδινε και την ψυχή του. Έστω και αν ήξερε ότι από την στιγμή που αποφάσισε να επιστρέψει στον Ολυμπιακό το 2019 θα είχε δεύτερο ρόλο και απλά εκπλήρωσε την επιθυμία του να κλείσει την καριέρα του στον σύλλογο που τον ανέδειξε. Στο ματς με τον Άρη μπήκε στο γήπεδο και αγωνίστηκε λες και το παιχνίδι ήταν «ζωής και θανάτου» για τον Ολυμπιακό.
Με την εμπειρία του βοήθησε ακόμα και αυτό τον νεαρό 19χρονο Μπακαλιάννη να μοιάζει με στόπερ κλάσης που παίζει στον Ολυμπιακό χρόνια και να ξεχωρίζει και αυτός. Και πως να μην γίνει αυτό από την στιγμή που ξέρει ότι έχει δίπλα του έναν αμυντικό που δεν ξεχωρίζει τα παιχνίδια και τα βλέπει όλα σημαντικά. Νοοτροπία νικητή. Την απέκτησε από την πρώτη στιγμή που ήρθε στον Ολυμπιακό το 2008 και έφυγε το 2014 για μια παρεξήγηση…
Γύρισε σε πολλές χώρες, όπως Τουρκία, Ιαπωνία, Κορέα και Αυστραλία μέχρι να πάρει την απόφαση ότι πρέπει να επιστέψει στο Ρέντη. Γιατί αυτό ήταν αναπόφευκτο και η διοίκηση του έδωσε την ευκαιρία να φορέσει και πάλι την ερυθρόλευκη φανέλα βλέποντας την μεγάλη του επιθυμία. Και εδώ που τα λέμε σε τέτοιους χαρακτήρες δεν χαλάς χατίρι….
Η πορεία του αυτά τα πέντε χρόνια μακριά από τον Ολυμπιακό παρουσιάζει ενδιαφέρον
Τον Σεπτέμβριο του 2014 ανακοινώθηκε η απόκτησή του από την τουρκική Τραμπζονσπόρ, στην οποία υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο συνεργασίας. Όμως έξι μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2015 συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στη Σαγκάη Σενχούα. Όντας ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στο κινέζικο πρωτάθλημα. Έναν περίπου χρόνο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2016, αποδεσμεύτηκε ως ελεύθερος. Τον Μάιο του 2016 υπέγραψε στην ιαπωνική Τζούμπιλο Ιβάτα. Ο διεθνής αμυντικός έγινε ο πρώτος Έλληνας που αγωνίστηκε (μετά την Κίνα) και στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Από εκεί αποχώρησε σχεδόν έξι μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του ίδιου έτους. Τον Φεβρουάριο του 2017 συμφώνησε με την αυστραλιανή Μπρισμπέιν Ρόαρ. Εμπειρίες πολλές, αλλά στο μυαλό του ήταν πάντα η επιστροφή στο Ρέντη.
Στις 28 Ιανουαρίου 2019 ανακοινώθηκε από τον Ολυμπιακό η συνεργασία αρχικά με συμβόλαιο εξάμηνης διάρκειας. Όμως το καλοκαίρι του 2019 ανανέωσε για έναν ακόμη χρόνο, με σκοπό να κλείσει την καριέρα του στον σύλλογο. Και φτάσαμε στο 2022 με τον Αβραάμ όχι απλά να είναι ακόμα στον Ολυμπιακό, αλλά ο Μαρτίνς να του δίνει την ευκαιρία να κλείσει την καριέρα του με τον πιο ιδανικό τρόπο. Και μάλιστα πολλές φορές ο Πορτογάλος σε συζητήσεις να εξάρει τον χαρακτήρα του και να μιλάει με τα καλύτερα λόγια. Δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν αυτή η χρονιά είναι η τελευταία του και μάλιστα σαν πρωταθλητής. Κάτι που μοιάζει το πιο πιθανό. Αλλά ό,τι και αν γίνει ο Αβραάμ Παπαδόπουλος όλα αυτά τα χρόνια έδειξε πως πρέπει να είναι ένας επαγγελματίας. Όπως επίσης και να αποτελεί παράδειγμα για τους νεότερους.